Aanbestedingsrecht: Gelijkwaardig keurmerk en eigen verklaring
De aanbesteding
De gemeente Venlo schrijft op 16 april 2014 een Europese openbare aanbesteding uit voor een raamovereenkomst die ziet op beveiligingsdiensten. Een kwalitatieve eis is dat een inschrijver beschikt over het ‘Keurmerk Beveiliging Herziene versie 3’.
Vast staat dat er meerdere versies zijn van het keurmerk: versie 2, versie 3 en de herziene versie 3. Het verschil tussen de laatste twee wordt gevormd door het feit dat een onderaannemer van de keurmerkhouder zelf ook moet beschikken over hetzelfde kwaliteitsniveau als de hoofdaannemer.
Sevens heeft wel versie 2, maar niet de herziene versie 3. Sevens beschikt over een brief van een erkende auditorganisatie dat zij aan de voorwaarden van versie 3 voldoet en daar in augustus 2014 op overgaat. Die brief ontvangt Sevens pas nadat zij heeft ingeschreven.
Sevens en onder andere Eye Watch schrijven in op de aanbesteding. De gemeente deelt op 11 juni 2014 mee dat voorlopig aan Sevens wordt gegund. Daartegen komt Eye Watch op, zij stelt dat Sevens niet over het vereiste keurmerk beschikt. Inmiddels heeft Sevens de brief van de auditorganisatie aan de gemeente gestuurd, waaruit blijkt dat zij voldoet aan versie 3.
Dit laat de gemeente aan Eye Watch weten en zij handhaaft haar gunningsbeslissing. Eye Watch komt daartegen op, het eerst bij de rechtbank Den Bosch. De rechtbank Den Bosch gelast intrekking van de gunning aan Sevens en een herbeoordeling van de wel geldige inschrijvers. Daartegen komt Sevens op in hoger beroep.
De procedure
Sevens heeft het certificaat niet bij inschrijving overgelegd, ook de brief van de auditorganisatie dat zij materieel wel aan versie 3 voldoet, niet. Die brief heeft zij pas later ontvangen en toegezonden. Die brief mag daarom niet in de beoordeling worden betrokken, volgens het hof.
Sevens stelt verder dat de gemeente niet mocht verlangen dat zij het certificaat bij inschrijving zou opsturen. Het hof geeft aan dat uit de parlementaire geschiedenis van artikel 2.85 van de Aanbestedingswet 2012 volgt dat de eigen verklaring niet ziet op certificaten die aantonen dat diensten aan specifieke vereisten voldoen. Het Keurmerk beveiliging ziet op de eis van een dienst. Daarom ziet de eigen verklaring er niet op en dat brengt met zich mee dat bewijsstukken gelijk bij de inschrijving mogen worden gevraagd.
Verder staat in de aanbestedingsstukken dat het moet worden ‘bijgevoegd’. Daaruit blijkt voldoende duidelijk dat het direct bij de inschrijving moest worden ingediend.
Omdat er een duidelijk verschil is in versie 3 en de herziene versie 3, kan het hof niet met Sevens meegaan in de stelling dat zij alsnog aan de eis voldoet. Dat mocht ook niet meer worden beoordeeld. Daarmee is het ook niet ‘gelijkwaardig’; uit artikel 2.96 lid 2 Aanbestedingswet volgt dat een gelijkwaardig certificaat wel moet worden geaccepteerd. Er is namelijk een essentieel kwaliteitsverschil. Onder versie 2 hoeven onderaannemers niet aan dezelfde kwaliteitseisen te voldoen, onder de herziene versie 3 wel.
Als de brief van de auditorganisatie al aan zou tonen dat Sevens voldoet aan de herziene versie 3, zou dat strijdig met de gelijke behandeling van inschrijvers (mededinging) zijn. Dan zou Sevens haar inschrijving inhoudelijk aanvullen en dat is niet toegestaan. Het gaat dan niet om een kennelijke verschrijving of een omissie. Het hoger beroep van Sevens slaagt niet.
Conclusie
Het is zaak om als aanbestedende dienst goed te kijken van welke gegevens direct bewijsstukken mogen worden gevraagd. In de praktijk wordt vaak gevraagd om gegevens waarop de eigen verklaring ziet, bij inschrijving te overleggen. Een tweetal uitzonderingen daargelaten (kort gezegd: referentiewerken, -leveringen en –diensten) mag dat niet. Daarnaast moet een gelijkwaardig keurmerk of certificaat geaccepteerd worden. Zoals uit deze uitspraak blijkt, kan ook dat een goede analyse vergen.
Heeft u vragen naar aanleiding van dit artikel, neem dan contact op met één van onze specialisten.