Sluiting van woning op grond van opiumwet
De burgemeester van Maastricht heeft op 11 oktober 2012 gelast onder aanzegging van bestuursdwang dat een woning te Maastricht vanaf 16 oktober 2012 tot 16 januari 2013 gesloten moet blijven. In de woning is een hennepplantage van 191 planten aangetroffen. De burgemeester mag dan op basis van artikel 13b lid 1 Opiumwet een last onder bestuursdwang opleggen. De burgemeester heeft ter uitvoering van die bevoegdheid het zogeheten Damoclesbeleid Lokalen en Woningen vastgesteld. Volgens artikel 12 van dat beleid mag de burgemeester als softdrugs worden aangetroffen de woning voor drie maanden sluiten.
De rechtbank Maastricht oordeelde in beroep op 3 oktober 2013 dat het Damoclesbeleid waarbij na het aantreffen van een handelshoeveelheid softdrugs direct tot sluiting van de woning wordt overgegaan, onredelijk is. Dit volgde volgens de rechtbank uit de uitspraak van de Afdeling van 28 november 2012.
De Afdeling heeft daarin overwogen dat de burgemeester bij de bevoegdheid van artikel 13b Opiumwet over beleidsvrijheid beschikt, waardoor de invulling van die bevoegdheid terughoudend wordt getoetst door de rechter. In de wetsgeschiedenis van artikel 13b voornoemd is opgenomen dat bij een eerste overtreding niet direct tot sluiting dient te worden overgegaan. Volgens de Afdeling is dat een uitgangspunt waarvan in ernstige gevallen mag worden afgeweken.
In de zaak van 30 juli 2014 gaat de Afdeling in op de verwijzing door de rechtbank naar de eerdere uitspraak van 28 november 2012. De Afdeling stelt dat uit die uitspraak niet volgt dat het Damoclesbeleid in het algemeen onredelijk is. Bovendien ging het in die zaak om een woning waarin zowel hard- als softdrugs waren aangetroffen die de gedoogde gebruikershoeveelheid overschreden.
De burgemeester heeft ter zitting in hoger beroep toegelicht dat bij de toepassing van het Damoclesbeleid bij een aangetroffen geringe hoeveelheid softdrugs wordt beoordeeld of de drugs niettemin kunnen worden beschouwd als bestemd voor eigen gebruik. Als dat zo is dan wordt niet direct tot sluiting overgegaan. Zoals hiervoor al aangegeven mag van dat uitgangspunt worden afgeweken. Omdat Maastricht een grensgemeente is met veel coffeeshops en omdat een ingezetenencriterium is ingevoerd staat de Afdeling toe dat de burgemeester in dit geval terecht tot sluiting van de woning is overgegaan op basis van artikel 13b Opiumwet jo artikel 12 Damoclesbeleid.
Bent u geïnteresseerd in de volledige uitspraak? Klik dan hier.
Heeft u vragen naar aanleiding van dit artikel, neem dan contact op met één van onze specialisten.