De financiële uitvoerbaarheid van een bestemmingsplan
Beoordeling beroep
De Afdeling beoordeelt een beroep tegen (de uitvoerbaarheid van) het plan terughoudend. De standaardoverweging luidt: Bij de vaststelling van een bestemmingsplan heeft de raad beleidsvrijheid om bestemmingen aan te wijzen en regels te geven die de raad uit een oogpunt van een goede ruimtelijke ordening nodig acht. De Afdeling toetst deze beslissing terughoudend. Dit betekent dat de Afdeling aan de hand van de beroepsgronden beoordeelt of aanleiding bestaat voor het oordeel dat de raad zich niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat het plan strekt ten behoeve van een goede ruimtelijke ordening. Voorts beoordeelt de Afdeling aan de hand van de beroepsgronden of het bestreden besluit anderszins is voorbereid of genomen in strijd met het recht.
In redelijkheid niet uitvoerbaar
Als je als belanghebbende van oordeel bent dat het plan niet uitvoerbaar is, dan dien je dat in beroep goed te onderbouwen. De Afdeling zal een beroep hierop alleen gegrond verklaren indien en voor zover de gemeenteraad in redelijkheid had moeten inzien dat het plan niet kan worden uitgevoerd in de planperiode van tien jaar. Dat is recent bevestigd in de uitspraak van 7 oktober jl.
Kazerneterrein Venlo
De Afdeling heeft op 28 oktober jl. de einduitspraak gedaan over de herontwikkeling van het kazerneterrein Venlo. Op dat terrein is onder andere een voetbalstadion van VVV voorzien. Uit de tussenuitspraak van 6 augustus 2014 blijkt dat VVV zich heeft teruggetrokken. Dat betekent dat gedurende de planperiode geen voetbalstadion zal worden gerealiseerd. Kennelijk is VVV de enige gegadigde geweest om dat stadion te realiseren.
Niet uitvoerbaar
De Afdeling constateert dat de Raad niet heeft kunnen aannemen dat sprake is van de behoefte aan de realisatie van het stadion. De Raad heeft echter ter zitting toegelicht dat hoewel er geen stadion zal komen, wel andere exploitatiemogelijkheden zijn op het terrein. Volgens de Raad zal een grootschalig leisure-concept gerealiseerd kunnen worden. Omdat dit echter niet nader is onderbouwd door de Raad heeft de Afdeling bij de tussenuitspraak de bestuurlijke lus toegepast. De Raad moet het voetbalstadion uit de planregels schrappen en moet de behoefte aan en de uitvoerbaarheid van het plan voor zover dat voorziet in leisure-functies inzichtelijk maken. De Afdeling geeft de Raad daar 26 weken de tijd voor.
Einduitspraak
Blijkbaar vindt de Afdeling dat de Raad het opgedragen huiswerk goed heeft uitgevoerd. Uit de einduitspraak volgt namelijk dat de Raad voldoende heeft onderbouwd dat er behoefte bestaat aan grootschalige leisure-functies, zoals een megabioscoop, een bowlingcentrum, een minigolfbaan en een indoorspeelpaleis. Tijdens de tweede zitting over dit plan heeft de Raad laten weten dat een partij bereid is om die functies te realiseren. De Afdeling overweegt dat ook één of andere partijen de functies kunnen uitvoeren. Dit is kennelijk door de appellanten niet voldoende bestreden. De Afdeling concludeert dat er geen aanleiding is om aan te nemen dat de Raad had moeten inzien dat het plan financieel en economisch niet uitvoerbaar is.
Conclusie
Uit deze uitspraken blijkt maar weer dat het zeer lastig is om de uitvoerbaarheid van een bestemmingsplan te bestrijden. Een appellant zal dan ook expliciet moeten ingaan op die uitvoerbaarheid en zal zelfs in moeten gaan op de ontwikkelaar en de mogelijkheid dat die de betreffende ontwikkeling niet kan realiseren. Wordt dat niet of onvoldoende bestreden, dan zal het beroep op de uitvoerbaarheid niet worden gehonoreerd.
Heeft u vragen over bestemmingsplannen, neem dan contact op met één van onze specialisten.