Ter hand stellen van algemene voorwaarden via website; voldaan aan informatieplicht?
De feiten
In 2014 heeft het Hof Arnhem-Leeuwarden een uitgelezen kans om een helder antwoord te geven op bovenstaande vraag laten liggen. In de betreffende procedure ging het om een zaak waarin het volgende speelde. Een leverancier had twee offertes uitgebracht aan een afnemer. De eerste offerte zag op de levering en plaatsing van materialen en werkzaamheden voor een patchkast. De tweede offerte zag op de levering en plaatsing van materialen en werkzaamheden voor een brandmeld- en alarminstallatie. Op deze offertes is bij de leveringscondities vermeld dat de zogenaamde ALIB-voorwaarden van toepassing zijn en dat deze op de website van de leverancier zijn af te halen. De afnemer heeft beide offertes ondertekend en geretourneerd. De overeenkomsten worden uiteindelijk ontbonden en de leverancier vordert op grond van de ALIB-voorwaarden betaling van diverse bedragen. De afnemer beroept zich op de vernietigbaarheid van de ALIB-voorwaarden omdat de voorwaarden niet ter hand zijn gesteld.
Juridisch kader
De hoofdregel is dat algemene voorwaarden voor of bij het sluiten van de overeenkomst ter hand worden gesteld (artikel 6:234 BW). Komt de overeenkomst via elektronische weg tot stand, dan dienen de algemene voorwaarden langs deze weg ter beschikking te worden gesteld, waarbij de mogelijkheid wordt geboden om de voorwaarden op te slaan of later te bekijken. Het simpelweg verwijzen naar een internetadres waarop algemene voorwaarden te vinden zijn bij een overeenkomst die niet via elektronische weg tot stand komt, wordt in het algemeen niet gekwalificeerd als “ter hand stellen”.
Met de implementatie van de Dienstenrichtlijn is er evenwel voor dienstverleners een soepeler regime ten aanzien van de informatieplicht inzake algemene voorwaarden ingetreden. Artikel 6:230a BW bepaalt dat dienstverleners de door hun gebruikte algemene voorwaarden ter beschikking kunnen stellen op de wijze zoals voorgeschreven in artikel 6:230c BW, waaronder het gemakkelijk elektronisch toegankelijk maken op een door de dienstverlener medegedeeld adres. Dit betekent dat in de praktijk een dienstverlener kan volstaan met het noemen van de website waar de algemene voorwaarden te vinden zijn.
De uitspraak
Het hof kwalificeert de tussen partijen aangegane overeenkomsten als gemengde koop-/aanneemovereenkomsten. Omdat de overeenkomsten naast de levering van goederen ook het karakter van dienstverlening in zich bergen, kon de leverancier volgens het hof volstaan met het noemen van de website op grond van artikel 6:230c BW. Het hof maakt echter niet inzichtelijk waarom zij de fysieke terhandstellingsplicht van artikel 6:234 BW geheel terzijde schuift nu slechts een (klein) gedeelte van de overeenkomst ziet op dienstverlening. Het hof legt niet uit waarom er bij een gemengde overeenkomst voorrang moet worden gegeven aan het soepele regime van artikel 6:230c BW. Een gemiste kans. Welk regime zou van toepassing moeten zijn als het dienstverlenende aspect van de overeenkomst nog kleiner zou zijn geweest?
Het valt te verwachten dat er meer jurisprudentie zal volgen over de informatieplicht van algemene voorwaarden bij overeenkomsten die zowel elementen van levering van goederen als dienstverlening bevatten. Het is daarom raadzaam om tot die tijd alert te zijn op de wijze waarop u uw algemene voorwaarden ter beschikking stelt aan de wederpartij.
Mocht u meer informatie willen ontvangen over bovenstaande uitspraak of heeft u behoefte aan advies over de manier waarop u uw algemene voorwaarden hanteert, dan kunt u contact opnemen met een van de specialisten van ons kantoor.
Bent u geïnteresseerd in de volledige uitspraak, klik dan hier