Paviljoen De Walvis vangt bot

Paviljoen De Walvis vordert in kort geding om afgifte van stukken van de gemeente Terschelling met betrekking tot het voormalig bedrijfsterrein aan het Groene Strand op Terschelling. Kan Paviljoen De Walvis afgifte van stukken in kort geding vorderen?

Wet openbaarheid van bestuur (Wob)

Op grond van de Wob is het voor iedereen mogelijk om inzage te krijgen in de informatie die bij de overheid berust. Overheidsinformatie is in beginsel openbaar, tenzij de wet anders zegt. Bijvoorbeeld omdat de gevraagde informatie niet geschikt is om openbaar te maken. Een Wob-verzoek kan worden ingediend bij het desbetreffende bestuursorgaan.

Verzoek Strandpaviljoen De Walvis

Paviljoen De Walvis heeft aan de gemeente Terschelling verzocht om alle documenten tussen alle medewerkers van de Segesta Groep aan de ene kant en wethouders dan wel alle ambtenaren die namens de wethouders over het onderwerp hebben gecorrespondeerd aan de andere kant. Verzocht werd om afgifte van alle stukken over de jaren 2006 tot en met heden met betrekking tot het voormalig bedrijfsterrein aan het Groene Strand op Terschelling en de aan Segesta verleende omgevingsvergunning met betrekking tot bouwactiviteiten op dat perceel. Dit verzoek was in eerste instantie afgewezen, omdat het verzoek zou zijn gedaan in het kader van een lopende procedure. Paviljoen De Walvis heeft bezwaar gemaakt. De gemeente heeft het bezwaar gegrond verklaard en 23 documenten verstrekt.

Vordering tot afgifte

Paviljoen De Walvis vordert in kort geding om afgifte van alle stukken. De gemeente stelt zich op het standpunt dat alle (23) stukken reeds zijn afgegeven, zodat Paviljoen De Walvis geen belang heeft bij de vordering. Paviljoen De Walvis meent echter dat de gemeente niet alle stukken heeft afgegeven. Een medewerkster van de gemeente heeft namelijk in een e-mail aan Paviljoen De Walvis medegedeeld dat het zou gaan om 3000 stukken.

Bevoegdheidsverdeling

De voorzieningenrechter oordeelt op 26 februari 2018 dat Paviljoen De Walvis niet-ontvankelijk is in het verzoek om afgifte van de stukken die de medewerkster van de gemeente in haar e-mail heeft genoemd. De vordering van Paviljoen De Walvis komt er op neer dat Paviljoen De Walvis het niet eens is met de beslissing op het bezwaar. Volgens die beslissing heeft het verzoek betrekking op 23 stukken, terwijl Paviljoen De Walvis stelt dat er meer stukken ter beschikking moeten worden gesteld. De burgerlijke rechter kan de beslissing niet toetsen, omdat Paviljoen De Walvis de bestuursrechtelijke route had kunnen (en ook had moeten) volgen. Paviljoen De Walvis had dus in beroep moeten gaan. Die rechtsgang voorziet ook in de mogelijkheid om een voorlopige voorziening te vragen.

De daadwerkelijke proceskosten

De proceskosten komen voor rekening van Paviljoen De Walvis, omdat zij de in het ongelijk gestelde partij zijn. De gemeente heeft verzocht om vergoeding van de daadwerkelijke proceskosten omdat de vordering van Paviljoen De Walvis, naar het oordeel van de gemeente, bij voorbaat geen kans van slagen had. Volgens de gemeente bedragen de werkelijke advocaatkosten € 19.646,50. De voorzieningenrechter wijst dit verzoek af. Het komt de voorzieningenrechter onwerkelijk voor dat de gemeente met gemeenschapsgeld daadwerkelijk een dergelijk buitensporig bedrag aan advocaatkosten betaalt voor alleen het voeren van verweer in kort geding, tegen een vordering die, zoals de gemeente zelf heeft gesteld, bij voorbaat kansloos was.

Voorkom onnodige procedures

De vordering van Paviljoen De Walvis betrof een bestuursrechtelijke vordering, omdat Paviljoen De Walvis het niet eens was met de beslissing op bezwaar. Het instellen van beroep bij de bestuursrechter met eventueel een verzoek om een voorlopige voorziening was de juiste route geweest om afschriften te verkrijgen met betrekking tot de gevraagde overheidsinformatie. Voorkom onnodige procedures en laat u vooraf goed informeren naar de mogelijkheden tot het starten van juridische procedures.